Blog

U heeft vast wel gelezen of gehoord dat, de wijzen die niet wijs zijn, hebben besloten de boeken van Roald Dahl op te schonen. En nee, daar bedoelen ze niet mee dat ze er een mooiere kaft omheen gaan doen. Ze bedoelen er ook niet mee dat ze de taal aan gaan passen aan de huidige schrijfwijze. Wat ze ermee bedoelen is dat ze 'mogelijk kwetsende woorden of beledigende aanduidingen' gaan verwijderen of vervangen. Wederom een staaltje geschiedvervalsing om een enkele tere ziel te beschermen tegen het geschreven woord.

In een bibliotheek zou je onderzoek moeten kunnen doen naar allerhande onderwerpen. Het internet is een leuke zoekmachine, maar je moet maar aannemen dat wat je daar leest, ook daadwerkelijk geschreven is. Wil je het bewijs met eigen ogen zien, dan zul je het fysieke exemplaar bij de bibliotheek willen inzien. Moet je nu niet meer komen om een boek over bijvoorbeeld Zwarte Piet. De meeste bibliotheken hebben boeken met verhalen of beeltenissen van Zwarte Piet verwijderd uit de schappen onder het mom dat die boeken gedateerd zijn. Tja, alle geschiedenis is gedateerd, daarom is het ook geschiedenis.

En nu dus de teksten van de kinderboeken van Roald Dahl. Niet langer dik, maar enorm (persoonlijk word ik liever dik genoemd dan enorm, maar blijkbaar is dik aanstootgevend), geen dwergen, maar kleine mensen, niet gigantisch, maar heel erg groot, enzovoorts. Het schijnt om honderden aanpassingen te gaan. Vooralsnog gaat het alleen om de Engelstalige versies en blijven de Nederlandstalige versies zoals ze geschreven zijn door Dahl, maar meestal is het een kwestie van tijd voor ook anderen volgen. En ik vind daar wat van.

Ik geloof in de vrijheid van meningsuiting en ik geloof in de vrijheid van het geschreven woord, want het is heel simpel: als je er aanstoot aan neemt, lees dan wat anders. Maar blijf af van teksten zoals ze geschreven zijn!

Petra, 7 april 2023

Hoe vaak ik me ook voorneem om een Blog te schrijven, het komt er gewoon niet van. Dus heb ik bedacht dat ik gewoon ieder nieuw jaar begin met een Blog en mocht er tussentijds nog iets uit mijn vingers komen, dan is dat mooi meegenomen.

Wat een jaar is het geweest! Een turbulent jaar, zowel voor de wereld als voor mijzelf. De wereldproblematiek laat ik voor wat het is, vreselijk veel ellende voor ontzettend veel mensen. Maar ook in mijn privéleven is het een bewogen jaar geweest.

In april overleed mijn oom voor wie ik sinds enkele maanden mantelzorg op me had genomen. Zowel de zorg voor hem als zijn overlijden had een grote impact op mij.

Medio augustus werd mijn tweede kleindochter geboren. Mijn jongste dochter was tijdens haar zwangerschapsverlof vaak bij mij en we waren veelvuldig samen op pad en - ik maak geen grap - tot op de dag van vandaag roept mijn tweejarige kleinzoon 'Nee!' als hij de Prénatal in het oog krijgt (hij heeft die winkel écht te vaak van binnen gezien, lol)

Begin september werd mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis, het begin van een moeizame reis. Om een lang verhaal kort te maken, één van mijn moeders benen werd geamputeerd waarna zij werd opgenomen in een revalidatiecentrum. Het bleek dat het huis van mijn ouders niet geschikt was voor rolstoelgebruik waardoor we op zoek moesten naar een andere woning. Het geluk wilde dat mijn moeder zich al vele jaren geleden had ingeschreven voor een nieuwe woning, dus was een geschikt huis vrij snel gevonden. Maar van een huis met heel veel ruimte en een grote tuin naar een appartement met veel minder ruimte dat je ook nog eens zodanig moet inrichten dat iemand zich er met een rolstoel goed kan bewegen, bleek nogal een uitdaging. Mijn zus en ik waren bijna nonstop bezig met het regelen van tientallen zaken, zowel administratief als fysiek. Op 16 december vond de verhuizing plaats en tot dat moment had mijn moeder het huis nog steeds niet gezien. Op 22 december heeft mijn moeder een hartoperatie ondergaan en op 29 december was zij weer terug in het revalidatiecentrum waar ze nu met haar gerepareerde hart keihard aan het werk gaat om zo snel mogelijk - eindelijk - naar huis te kunnen.

Mijn ouders waren erg jong toen zij kinderen kregen met als gevolg dat, nu mijn ouders ouder zijn, wij ook geen piepkuikens meer zijn en ook de nodige gebreken vertonen. Onze kinderen hebben geholpen waar ze konden, maar ze hebben allemaal een baan en jonge kinderen, dus kwam het meeste werk op de schouders van mijn zus, mijzelf en een aangewaaid familielid neer. Gelukkig had ik één vorm van ontspanning die me door zeer veel moeizame momenten heen sleepte, namelijk deze website én daarbij de leuke berichten op de contactpagina en in de mail.

Eerlijk gezegd barst de inbox van mijn email bijna uit zijn voegen van de onbeantwoorde berichten, maar ik lees ze wel allemaal en probeer eenvoudige vragen of berichten zo snel mogelijk af te handelen. Het zijn vooral de berichten die extra werk of research vergen die blijven staan. Soms plan ik een dag dat ik alleen maar mailtjes afhandel en dan ben ik met een paar mailtjes al snel enkele uren verder. Blijf ze echter vooral sturen, want uiteindelijk worden ze allemaal wel een keer behandeld.

Ik krijg met enige regelmaat mailtjes over de advertenties op de website. Deze advertenties genereren wat inkomsten en dat is prettig, want de website kost tenslotte ook geld. Helaas zijn de advertenties soms ook nogal storend, zeker wanneer je de website op je telefoon gebruikt.

De website groeit met de dag en ook het updaten van de verouderde pagina's loopt lekker. Ik ben erg dankbaar voor de vele tips en aanvullingen die ik krijg, want die helpen mij enorm. In het bijzonder van Linda Claas krijg ik heel veel tips door en mede dankzij haar lukt het vaak om ontbrekende boeken bij te plaatsen. We zijn hard op weg naar 6000 schrijvers en hebben de 31.000 titels inmiddels gepasseerd. Stap voor stap komen we zo tot een volledige en geupdate website.

Ik wens u allen een goed jaar met veel mooie boeken en geweldige (nieuwe) schrijvers.

Petra, 3 januari 2023

Dat Linda van Rijn een pseudoniem is, was eigenlijk wel bekend. Maar wie er achter dat pseudoniem schuilging, was een groot geheim. Een heel goed bewaard geheim, want elf jaar en 28 boeken later, was het geheim nog steeds niet uitgelekt. Tot de schrijfster besloot dat het tijd was haar identiteit bekend te maken. Dat deed ze in april 2022 tijdens een officiële onthulling in het koetshuis van Kasteel Groeneveld in Baarn.

Mariette Middelbeek is de schrijfster die schuil gaat achter het pseudoniem Linda van Rijn. En aangezien Sandrine Jolie een pseudoniem is van Linda van Rijn, is dat dus ook Mariette Middelbeek. De verschillende pseudoniemen hebben echter wel een doel, want ze geven weer om welk soort boeken het gaat.

• Sandrine Jolie - erotisch getinte thrillers
• Mariette Middelbeek - romans, young adult, non-fictie
• Linda van Rijn - thrillers

Persoonlijk vind ik het vooral leuk dat haar identiteit zo lang geheim is gebleven terwijl er toch best aardig wat mensen op de hoogte moeten zijn geweest.

Petra, 18 mei 2022

Ik dacht: ah, begin van het jaar, mooi moment om weer eens een Blog voor de website te schrijven... om tot de ontdekking te komen dat het ruim een jaar geleden is dat ik dat voor het laatst heb gedaan. Oeps dus. Bewijst maar weer dat de tijd snel gaat en door je vingers glipt als je even niet oplet.

Er gebeurt van alles in zo'n jaar. Leuke dingen, minder leuke dingen en van alles daar tussenin. In oktober 2020 kreeg ik mijn derde kleinkind en deze jongeman is wekelijks enkele dagen bij mij terwijl zijn ouders aan het werk zijn. Het is een heerlijk, vrolijk manneke, maar oh zo bewerkelijk. Ik heb nog twee kleinkinderen en ook die verblijven wel eens een dagje bij oma, reuze gezellig allemaal. Waar ik eigenlijk mee wil zeggen: ik heb het best druk.

Al mijn beschikbare vrije tijd besteed ik aan het updaten van de website. Het is mijn hobby en ik kom er meestal van tot rust om het werk te verrichten. Nieuwe schrijvers toevoegen, bestaande schrijvers bijhouden, maar ook oude bestanden aanpassen. Bij schrijvers waar de afbeeldingen nog klein zijn, zijn niet alle bestanden meegegaan met het omzetten van de website, teksten zijn één grote brij en de ISBN-nummers bestaan vaak nog uit 10 cijfers met streepjes ertussen en die herkent Bol tegenwoordig niet meer (vandaar dat een link naar Bol soms niet werkt).

Er staan inmiddels ruim 5000 schrijvers op de website, goed voor bijna 30.000 boeken. Hoeveel daarvan nog in de oude vorm zijn, durf ik niet te zeggen, en eerlijk gezegd wil ik daar ook niet teveel over nadenken, want het is me nogal een klus. Ook ben ik tussen de jaren 2012 en 2017 ziek geweest en heb ik in die jaren niet aan de website gewerkt. Dus ook boeken die zijn uitgegeven in die jaren worden nog steeds toegevoegd (hoewel ik moet zeggen dat het eigenlijk erg meevalt hoeveel er ontbreken).

Zodoende heb ik niet heel veel tijd voor het beantwoorden van emails, vooral emails die enig uitzoekwerk vergen. Sommige emails handel ik wel direct af, anderen duren wat langer en helaas, velen zitten nog in m'n inbox. Met ster, dat wel.

Ik denk ook nog over wat aanpassingen voor de website en een eventuele app. Ik heb enkele ideeën voor een app, maar mocht u denken: dit hoort er per se in, laat me dat dan eens weten. Wellicht is het iets dat ik zelf nog niet bedacht heb. Of en wanneer die app komt, durf ik niet te zeggen, maar de gedachte speelt wel.

Ook wil ik hier de vertalers van buitenlandse boeken nog even benoemen. Ze zijn ontzettend belangrijk en een goede vertaler is minstens zo belangrijk als de schrijver zelf. Ik heb de vertalers echter geen plek gegeven op mijn website. Ten eerste omdat ik er niet aan heb gedacht bij de opzet en ten tweede omdat ik de website zo eenvoudig mogelijk wil houden. En, hoe belangrijk hun werk ook is, bij het zoeken naar een boek is de vertaler gewoonlijk niet relevant.

Ik wens u allen een goed jaar met veel mooie boeken en geweldige (nieuwe) schrijvers.

Petra, 3 januari 2022

Lucinda Riley, schrijfster van de bestseller-serie De Zeven Zussen, is op 55-jarige leeftijd overleden. Riley is in alle rust overleden, laat de familie weten in een verklaring. "We realiseren ons dat dit een enorme schok zal zijn voor velen, omdat de meeste mensen niet wisten dat Lucinda al vier jaar aan kanker leed."

Chicklit; bah, het is eigenlijk een verouderde en denigrerende term. Ik zeg liever feelgood, omdat het zoveel breder is dan ‘een stukje literatuur voor chicks’. Maar hier gebruik ik het woord ‘chicklit’ even om een punt te maken. Ondanks dat het genre razend populair en geliefd is onder een groot, (veelal) vrouwelijk lezerspubliek, is het dat niet bij critici. Sterker nog: chicklits scoren het laagst op de schaal van boeken die als het meest literair worden beschouwd. Ik betwijfel echter hardop of ‘meest literair’ ook het ‘meest waardevol’ en het ‘meest lekker lezend’ betekent.

De Britse spionageschrijver John le Carré is zaterdagavond overleden. Le Carré werd 89 jaar. Hij overleed na een kort ziekbed aan een longontsteking, maakte zijn agent bekend.

Le Carré  was zelf actief in West-Duitsland voor de Britse geheime dienst. Zijn carrière als spion kwam in 1964 ten einde toen de Britse dubbelspion Kim Philby hem en een groot aantal andere geheim agenten in een geruchtmakende zaak verraadde aan de Russische geheime dienst KGB.

Le Carré bleef tot op hoge leeftijd schrijven. Hij debuteerde in 1961 met Telefoon voor de dode, waarin hij zijn beroemdste personage George Smiley introduceerde. Die zou nog in verschillende titels terugkeren. Hij moest een pseudoniem kiezen omdat hij officieel diplomaat was, en die mochten onder hun eigen naam geen boeken publiceren.

Toen ik afgelopen maandag na het ochtendritueel mijn handen wilde wassen, bleek ik geen water te hebben. Nou had ik wel een kaartje in de bus gekregen van de gemeente, maar dat had ik (natuurlijk) maar half gelezen. Gelukkig had ik nog een fles water in de koelkast en kon ik onder het genot van een kop koffie lezen dat ik één ochtend geen water zou hebben, maar dat ik vier dagen geen water uit de kraan kon gebruiken voor consumptie. En laat ik nu ook nog snipverkouden blijken te zijn! Sinterklaas vieren met kleinkinderen - die doorlopend verkouden lijken te zijn - was dus niet zonder gevolgen. Uiteindelijk heb ik me toch maar naar de supermarkt gesleept om water in te slaan, want daar gebruik je veel meer van dan je gewoonlijk bij stil staat.

Ongeveer een jaar geleden werd ik dagelijks door mijn computer gewaarschuwd dat de ondersteuning van Windows 7 per 1 januari 2020 zou verlopen. Of mijn PC de update naar Windows 10 aan zou kunnen, was nog maar de vraag, want ze was - voor een PC in ieder geval - een beetje aan de bejaarde kant. Dus kocht ik een nieuwe computer.

Maar ik ben gewend aan mijn oude computer. Kan met haar lezen en schrijven, zogezegd. Dus bleef ik de omwisseling van oud naar nieuw maar uitstellen en uitstellen. Inmiddels is er bijna één jaar verstreken en zit mijn fonkelnieuwe PC nog steeds in de doos waar ze in geleverd werd. En dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Gisteren is de schrijver Maarten Biesheuvel overleden. Een bekend Nederlands schrijver, maar (nog) niet opgenomen op deze website. De reden hiervoor is dat het meestal vrij moeizaam is om een overzicht samen te stellen van ál het werk van Nederlandse schrijvers, zeker als het gaat om de oudere schrijvers. Het Nederlands taalgebied is niet erg groot, dus om een boterham te verdienen moe(s)ten schrijvers vaak wat bijschnabbelen. Het gevolg is een boekje in opdracht van een koffiemerk, een bierbrouwerij of een jubileum van die of gene. Dit zijn allemaal titels die moeten worden opgezocht, nagekeken en beschreven. Meestal een zeer tijdrovend werk.